Belfast i duch Heleny Blunden

Helena była obiecującą młodą śpiewaczką, zatrudnioną w początkach XX wieku w tkalni lnu. Ciężko pracowała, a koledzy bardzo ją lubili. 60-godzinny tydzień pracy umilała sobie śpiewem. W niedzielę 14 kwietnia 1912 roku wszystkie jej myśli skupiały się na wieczornym koncercie, aż w zaaferowaniu popełniła fatalny błąd. O godzinie siódmej wieczorem skończyła zmianę i biegła w dół po schodach, by nie spóźnić się na przedstawienie. Nagle potknęła się na porzuconej szczotce, przeleciała przez poręcz i upadła na podłogę najniższego piętra, zabijając się na miejscu. Chociaż marzeniem śpiewaczki było wyrwanie się z tkalni, jej zjawa wciąż nawiedza budynek. Teraz mieści się w nim drukarnia, której pracownicy zgłaszali, że słyszą dziewczęcy śpiew przechodzący nagle w przeraźliwy krzyk.